Walvissen en een campervan!!

Voordat jullie dit verhaaltje gaan lezen, bedenk dan even dat we aan de ANDERE kant van de wereld zitten....20.000 km verderop! Wij beseffen het maar al te goed...en genieten er met volle teugen van!
Vorige week hebben we ge-Wild-water-raft in Waikato. Daar hesen we ons in een heus strak zwart pakje met grote witte witte laarzen eronder en een HELM mét lichtje erboven. Met een groep (wieke) Chinezen, die bij elk blokje steen oe! en AAAH! riepen, trokken we de grot in. Dan te bedenken dat een grot alleen maar uit steen bestaat...
Dikke mensen hadden er niet ingekund, de gangetjes waren af en toe erg nauw. Waardoor zelfs wij dan ook af en toe een beetje in het nauw kwamen te zitten. Allereerst moesten we ons camoufleren voor de glibberaal die in de grotten zou leven. Zo een die electrische schokken kan geven. De camouflage bestond uit grottenmodder die we op ons gezicht moesten smeren. Hoe banger je was, hoe meer modder. Met dus als resultaat dat de Chinezen veranderden in wandelende bonkjes modder. We deden van alles in de grot, we dreven op banden, wurmden ons door nauwe gangetjes, dronken opgewarmde sap, zwommen door het kolkende water en dobberden onder prachtige gloeiwormgrotten. Dit zijn kleine wormpjes die licht geven in de grotten. Het zijn overigens niet de wormpjes maar hun voedsel die licht geven.

In Rotorua bezochten we Wai-O-Ta-Pu, dit was een park met allerlei vreemdsoortige, kokende, bubbelende, hete meertjes. De kleuren van de meertjes varieerden van groen tot oranje. Dit werd veroorzaakt door de zwavel die tijdens erupties naar boven werd geperst. Het hoogtepunt van het park was het champagnemeer, de zijkanten waren oranje van de hete lava, en het meer was 75 graden heet! Overigens bezochten we zaterdagavond met familie de Vries de PolynesianSPA, waar wel 10 baden waren die varieerden van 38 tot 41 graden hitte. Hier kon je onder de sterrenhemel, terwijl de buitentemperatuur daalde tot -1, genieten van de heerlijke hete baden die verwarmd werden door ondergrondse magmasubstanties ;-p

We hebben het super gehad bij Klaas en Grietje en de kids! Ze wonen midden in het prachtigste land ter wereld, we hebben genoten van Grietje haar kookkunst, hebben het erg gezellig gehad met Klaas en Gerdien tijdens de jacht, en vonden het super dat Klaas ons af en toe meenam om prachtige plaatsjes te bezichtigen. Ook zijn we met Leonie, hun oudste dochter, naar een oud Maori-dorpje geweest. Daar aten we Hangi, dit is voedsel wat onder de grond gekookt wordt. 's morgens vroeg word er een kuil gegraven waar kolen in worden gelegd en vervolgens het eten erbovenop. Dit is dan 's avonds gaar. Ook dansten de Maori hun Haka dans voor ons, waarbij ieder spiertje van je lichaam moest worden gebruikt. Wat als resultaat had dat er een met ogen-uitpuilende, tonguitstekende, schrikbarende Maori voor ons stond. Dus hebben we ook een beetje Nieuw - Zeelandse Maori cultuur opgesnoven.
Grietje gaf ons nog het advies om als je ooit in Nieuw-Zeeland gaat wonen en per ongeluk botten in je tuin opgraaft, je ze gewoon terug moet gooien en weer moet begraven. Omdat je anders de volgende dag hele stammen Maori's door je tuin hebt banjeren. Ze zijn namelijk geneigd om snel iets als heilige grond te claimen. Hierdoor konden we een wildlife park niet in.

Walvisvaart
We kwamen aan in Christchurch waar we onze prachtige, luxe CAMPERVAN ophaalden. (all inclusive = bed, bank, kookgerei, gasstel, wastafel, dvd-speler, koelkast en natuurlijk heuse gordijntjes voor de raampjes) In Christchurch zagen we best wat schade van de vele aardbevingen. Glas op de straten van gesprongen ruiten, kerktorens die eraf waren gevallen en hele muren die weg waren geslagen. Wij echter leefden in grote luxe...;-p We stonden namelijk met ons campertje TEGENover de sanitaire voorzieningen, wat heel handig is voor als je 'snachts even nodig moet... Toen we 's morgens heerlijk ontwaakten terwijl 't zonnetje op ons autootje scheen, werden we direct geconfronteerd met de harde werkelijkheid. Althans: Annug was weer de klos, Mar had een gelukje dat ze er niet bij was. We kregen namelijk op onze barst van de buurman. Dit alleen omdat we 's nachts onze handdoeken te drogen hadden gehangen over zijn verlengsnoer. Wisten wij veel dat ie thuis was. Wat een chagerijn! Hij beschuldigde ons van: disrespect for someone elses private property!
Maar we lieten onze dag niet bederven en reden richting Kaikora, waar we een walvistour zouden doen. Nou, zoiets moet iedereen hebben meegemaakt! 't Dorp lag midden tussen bergen waar sneeuw op lag en 't uitzicht was dan ook groots! We konden ons wel blijven verwonderen! En we blijven psalm 90 citeren: 'eer de bergen geboren waren, en Gij de aarde had gegrondvest, van eeuwigheid tot eeuwigheid zijt Gij God. We stapten op een catamaran met nog 50 andere passagiers waar we eerst voorlichting kregen over zeeziekte, en hoe je daarmee om moest gaan. Wij luisterden vanzelluf amper want: wat is zeeziekte? ;-p
Eenmaal op zee was 't super! We zagen een grote potvis, en een gewone walvis van 15 meter lang, en honderden dolfijnen die rond ons bootje speelden. De laatste walvis was echt super. Iedereen stond namelijk aan de linkerkant van de boot te kijken naar de plek waar hij was ondergedoken. Wij liepen echter naar de rechterkant om een zeehondje te bekijken. En ineens kregen we een staart in onze snufferd! Hij dook plotseling onder ons op, en daar stonden wij met z'n 2-en. De rest rende natuurlijk ook naar de andere kant, maar waren al te laat...
De 2e helft van de tour heeft Mar op het voorste puntje van de boot gestaan, terwijl Annug het wc-tje met een nader onderzoek vereerde... Hoezo: wat is zeeziekte... ;-p

Alweer hadden we het voorrecht de nacht te mogen doorbrengen op een zeeer luxe camping mét gratis SPA. Wie heeft het zo mooi: 's avonds van de sterrenhemel genieten in een warm bubbelbad. Dit had allemaal erg leuk geweest als Annug niet weer zo nodig de sleutels moest laten vallen tussen de spleten van de houten vloer. Terwijl Mar dan ook haar neer liet zakken in het bubbelbad ging Annug op weg om hulp te halen. Ze haalde de knappe manager van het Vakantiepark erbij. Toen Mar hem dan ook hoorde aankomen wupte ze het water weer in (ze was namelijk driftig aan het zoeken om de sleutels) waarna alleen nog 2 ogen en een plukje haar boven water uitkwamen. Het zou allemaal op een groot drama zijn uitgelopen, er zou worden ingebroken in onze auto, we zouden met een taxi terug moeten naar Christchurch om een extra sleutel, als Mar niet op het FANTASTISCHE idee kwam om een holletje onder de grond te graven, vanaf de buitenkant van de spa. En zo kwamen onze sleutels dan toch nog terecht...

Vandaag reden we naar de Marlborough Sounds, het noorden van het zuidereiland. Dit bestaat uit allemaal bergen in het water. We liepen een track en keken vanaf een bergtop uit over het plaatsje Picton, waar we vannacht hopen te logeren. Het uitzicht was alweer adembenemend! Morgen hopen we te gaan kayaken in Marlborough (van de sigaretten??) Sounds, wat uitloopt op de zee...