Waarom wij GEEN backpackers zijn!!!
Door: Marianne & Annegina
21 April 2011 | Australië, Adelaide
Our worst nightmare became true...
Op het moment dat we dit schrijven is onze droom werkelijkheid geworden. We rijden in onze eigen auto, 8 uur lang, onder luid gezang en genietend van de omgeving en de leuke dorpjes die we passeren. Momenteel rijden we al een aantal kilometers door het Frankrijk van Australie: kilometers wijngaarden! Ondertussen dit nieuwe verslag typend... enjoy it!!! Gelieve dit hele verhaal te lezen: het is zeeeeeeer interessant!
The Grampians
We waren de vorige keer gebleven bij The Grampians. Een prachtig gebergte. Het was een ontzettend koude nacht, waarin we eigenlijk NIET geslapen hebben omdat het zo koud was (het bleek -3 te zijn....) Wisten wij veel dat het zo koud kon worden in de bergen. Goed, wij om 3 uur 'snachts naar de WC. Horen we ineens allemaal gehop om ons een. Wij blijven vanzelluf direct stokstijf staan. Je weet wel van: 'hoorde jie dat ok? Schijn eens met ons lichtje!' (jullie weten wel: die van de ouderling) Nou, dat hebben we geweten! We kregen de schrik van ons leven toen 2 glazige ogen ons aanstaarden. Een reusachtige kangaroe stond nog geen meter van ons af!!! Nou, dan ren je wel als de .... (piep) .... naar de Plee!!! wisten jullie trwns dat kangaroes mensen kunnen doodtrappen? Zover kwam het gelukkig nog NET niet!
De volgende morgen gingen we vol goede moed richting de Begonia Peek. Het was een klim van ongeveer 3 uur (die wij overigens in 2 uur deden: goed he!!!) Na een half uur het zweet uit ons lijf gelopen te hebben, liepen we daar onder de brandende zon, zonder water! Het is dat toeval niet bestaat, maar we kwamen 2 reddende engeltjes tegen. We vroegen hoe lang het nog duurde voor we bovenaan waren, en of je water kon halen daar. Dat bleek niet zo te zijn, maar deze 2 heren gaven zonder enige aarzeling HUN water aan ons. We horen jullie al denken: 'Er had wel gif in kunnen zitten!'
Het uitzicht bleek de klim echt waard te zijn! Want het was ontzettend mooi. Daar genoten we echt van. Afgezien van de grote spinmieren die om ons heenzwermden als bijen om de honing.
De oudjes
Toen we weer 'thuis' waren, werden we gevraagd vrijwilligerswerk te doen in een bejaardenclub. Dit ging uit van de kerk. Dus hebben we een middag lang pap naar binnen zitten lepelen bij oude mensjes, die ondertussen genoten van de voorstelling: hoe maak ik handig gebruik van mijn rollator? En de lezing: 'Hoe bestuur ik mijn scootmobiel?' had de volle aandacht. Jullie kunnen begrijpen dat we dit erg leuk vonden.
Annug's 21-st birthday
Zondagmorgen gingen we fijn naar de kerk. En na de kerkdienst volgde natuurlijk ons vaste ritueel: een bezoekje aan de WC. Toen we terug kwamen voor het zondagse kopje koffie (jaha, dan smaakt ie echt lekkerder) stond de HEEEELE kerk in het zaaltje achter de kerk. Tussen de mensen stond een heerlijke taart met kaarsjes erop. En als één koor zette de gemeente 'lang zal ze leven' in. Dat was alvast een erg leuk begin van Annug haar 21-ste verjaardag. Op de dag zelf hadden we erg genoten van een hele mooie gedekte tafel. Ria en Mar hadden het super gedaan! De kado's stonden opgestapeld. Waaronder een kadootje van Mar, die ze heel 'sneeky' had gekocht. Was lekker mogelijk doordat we elkaar de hele dag niet hadden gezien ;-p En we genoten van een lekker appeltaartje. Super was het om alle verjaardagswensen van de familie te lezen! Bedankt iedereen voor de leuke mailtjes en kaartjes!!!
Our worst nightmare became true!!!
Woensdag gingen we vol goede moed op weg naar Gippsland, waarbij we Melbourne nog een dagje aandeden. We zochten echter nog een plaats om te overnachten, en natuurlijk zo goedkoop mogelijk. Toen bleek dat we nog een voucher hadden voor een gratis overnachting + ontbijt, boekten we natuurlijk direct een overnachting. Dit bleek achteraf het stomste te zijn wat we tot nog toe hadden gedaan. Luister en huiver: 2 preutse dametjes stapten de enorme mensenmassa binnen. En al die mensjes liepen met van die rare lange sigaretjes, vreemde zakjes met waspoeier erin en zo'n leuk bloemetje op de voorkant. Nee even serieus.... dit is serieus! Dus je kan nagaan dat wij dachten: woar binnen we nou belaand? Marja, ut was gratis! Duurgoan!!! Lekker ouwe!!!! Net doen of je gek binnen! Goed wij kriegen een sleutel en een vreemdsoortig pakketje. Later bleek dat ons bedlinnen te zijn. Komen we boven, zien we een lange gang met wel 20 deuren! En eentje daarvan was de onze. We stapten binnen en ineens viel ons 'meisjes zijn prinsesjes-beeld' in diggelen. Zo'n troep hadden we nog nooit gezien! De stank die op ons afkwam is met geen pen te beschrijven. Gelukkig was er een jongedame zo vriendelijk ons bed aan te wijzen, anders hadden we die door de troep heen niet kunnen vinden. Nou ja, bed... een met bloed bevlekte, ondergekotste strozak is een betere beschrijving. Maar gewoon doen of je nix doorhebt. AL het bedlinnen dat we hadden werd als hoeslaken om de massa heengedaan. Onze slaapzak erop en niks loos. Neej, niks loos! Tot we onze tanden wilden poetsen. Er bleken voor de hele gang (120 wezens...o, wat zielig :-o ) maar 2 wastafels te zijn, waarvan er ééntje volledig behaard was (zie foto) De ander zat in een of ander vies wctje waarvan het licht het niet deed, de deur niet op slot kon, het soppotje op was en affijn... het was vies dus! We hebben dus van ellende ons amper kunnen wassen. Wat een nachtmerrie! Wij zijn dus echt GEEN 'back to the basic' backpackers. En waren dan ook blij toen we de volgende dag arriveerden bij Kelly en Jurie van den Berg.
Het huis op de heuvel...
Deze woonden in een prachtig huis, hoog op een heuvel waardoor het uitzicht adembenemend was. In de verte kon je de zee zien. De luchten waren erg mooi, zowel overdag als 'snachts. Dus Juutjen: we dachten vuul an je hoor! We hebben veel in de buurt rondgekeken, en Kelly en Jurie waren ontzettend gastvrij. Jurie is echt nog zo lekker Urkers, we hebben echt van de paar dagen daar genoten! Ze werken allebei hard op een enorme boerderij (700 koeien) waar wij op een koe hebben gereden. Ja, op een koe!
Walhalla
Hier komt een waargebeurde story: Annug haar moepien zei altijd: 'jullie denken in Australie het Walhalla te vinden!' Nou, inderdaad, daar zijn we dan ook geweest. Het was een oud goudzoekersdorpje middenin de bergen. We moesten wel 3 uur rijden om er te komen, maar het was het echt waard. In Walhalla kon je nog zien hoe het dorpje er rond 1850 uitzag. Je kon de oude mijnen bezichtigen. Ook deden we een ritje met een trein over griezelig smalle bruggetjes over rivieren en langs watervalletjes. Het was er erg vredig en rustig. We mogen onze zegeningen hier elke dag tellen.
Afscheid nemen...
Dinsdag namen we afscheid van Kelly en Jurie en Harm en Anneke (waar we de hele zondag spelletjes mee hebben gedaan, en waarvan we familie Van den Berg de hartelijke groetjes moesten doen) We gingen op weg naar Ria en Klaas waar we nog één nachtje zouden slapen. Daar aangekomen bleek er een mooi pakketje klaar te liggen, opgestuurd door thuis, met een Urkerlandje, paaseitjes (hier onbetaalbaar) en een lekkere zak drop! Bedankt skatten!
En dan moesten we vanmorgen ook afscheid nemen van Klaas en Ria. Dat is echt het enige akelige hier: afscheid nemen. We hadden ons gemoed vol! Klaas en Ria, Jurie en Kelly, bedankt voor alles! We made memories with you for a lifetime!
DIT ALLES SCHREVEN WE 3 UURTJES GELEDEN: ONDERTUSSEN ZIJN WE EEN ERVARING RIJKER!!! We hadden namelijk een bobbel op onze band. We hadden vanzelluf gelijk door dat we moesten stoppen. Dus daar stonden wij: 2 meiden op een minivluchtstrook naast de grote snelweg een half uurtje voor Adelaide. Toen na een telefoontje naar de wegenwacht, waar we warempel lid van zijn!!! Er na een uur nog niemand op was komen dagen hebben we zelf de handen uit onze mouwen gestoken en de band verwisseld. Onder luid getoeter van vrachtwagenchauffeurs, en mannetjes die stopten om te vragen of ze moesten helpen, krikten we onze auto omhoog. AFfijn: een ervaring rijker!
Op het moment dat we dit schrijven is onze droom werkelijkheid geworden. We rijden in onze eigen auto, 8 uur lang, onder luid gezang en genietend van de omgeving en de leuke dorpjes die we passeren. Momenteel rijden we al een aantal kilometers door het Frankrijk van Australie: kilometers wijngaarden! Ondertussen dit nieuwe verslag typend... enjoy it!!! Gelieve dit hele verhaal te lezen: het is zeeeeeeer interessant!
The Grampians
We waren de vorige keer gebleven bij The Grampians. Een prachtig gebergte. Het was een ontzettend koude nacht, waarin we eigenlijk NIET geslapen hebben omdat het zo koud was (het bleek -3 te zijn....) Wisten wij veel dat het zo koud kon worden in de bergen. Goed, wij om 3 uur 'snachts naar de WC. Horen we ineens allemaal gehop om ons een. Wij blijven vanzelluf direct stokstijf staan. Je weet wel van: 'hoorde jie dat ok? Schijn eens met ons lichtje!' (jullie weten wel: die van de ouderling) Nou, dat hebben we geweten! We kregen de schrik van ons leven toen 2 glazige ogen ons aanstaarden. Een reusachtige kangaroe stond nog geen meter van ons af!!! Nou, dan ren je wel als de .... (piep) .... naar de Plee!!! wisten jullie trwns dat kangaroes mensen kunnen doodtrappen? Zover kwam het gelukkig nog NET niet!
De volgende morgen gingen we vol goede moed richting de Begonia Peek. Het was een klim van ongeveer 3 uur (die wij overigens in 2 uur deden: goed he!!!) Na een half uur het zweet uit ons lijf gelopen te hebben, liepen we daar onder de brandende zon, zonder water! Het is dat toeval niet bestaat, maar we kwamen 2 reddende engeltjes tegen. We vroegen hoe lang het nog duurde voor we bovenaan waren, en of je water kon halen daar. Dat bleek niet zo te zijn, maar deze 2 heren gaven zonder enige aarzeling HUN water aan ons. We horen jullie al denken: 'Er had wel gif in kunnen zitten!'
Het uitzicht bleek de klim echt waard te zijn! Want het was ontzettend mooi. Daar genoten we echt van. Afgezien van de grote spinmieren die om ons heenzwermden als bijen om de honing.
De oudjes
Toen we weer 'thuis' waren, werden we gevraagd vrijwilligerswerk te doen in een bejaardenclub. Dit ging uit van de kerk. Dus hebben we een middag lang pap naar binnen zitten lepelen bij oude mensjes, die ondertussen genoten van de voorstelling: hoe maak ik handig gebruik van mijn rollator? En de lezing: 'Hoe bestuur ik mijn scootmobiel?' had de volle aandacht. Jullie kunnen begrijpen dat we dit erg leuk vonden.
Annug's 21-st birthday
Zondagmorgen gingen we fijn naar de kerk. En na de kerkdienst volgde natuurlijk ons vaste ritueel: een bezoekje aan de WC. Toen we terug kwamen voor het zondagse kopje koffie (jaha, dan smaakt ie echt lekkerder) stond de HEEEELE kerk in het zaaltje achter de kerk. Tussen de mensen stond een heerlijke taart met kaarsjes erop. En als één koor zette de gemeente 'lang zal ze leven' in. Dat was alvast een erg leuk begin van Annug haar 21-ste verjaardag. Op de dag zelf hadden we erg genoten van een hele mooie gedekte tafel. Ria en Mar hadden het super gedaan! De kado's stonden opgestapeld. Waaronder een kadootje van Mar, die ze heel 'sneeky' had gekocht. Was lekker mogelijk doordat we elkaar de hele dag niet hadden gezien ;-p En we genoten van een lekker appeltaartje. Super was het om alle verjaardagswensen van de familie te lezen! Bedankt iedereen voor de leuke mailtjes en kaartjes!!!
Our worst nightmare became true!!!
Woensdag gingen we vol goede moed op weg naar Gippsland, waarbij we Melbourne nog een dagje aandeden. We zochten echter nog een plaats om te overnachten, en natuurlijk zo goedkoop mogelijk. Toen bleek dat we nog een voucher hadden voor een gratis overnachting + ontbijt, boekten we natuurlijk direct een overnachting. Dit bleek achteraf het stomste te zijn wat we tot nog toe hadden gedaan. Luister en huiver: 2 preutse dametjes stapten de enorme mensenmassa binnen. En al die mensjes liepen met van die rare lange sigaretjes, vreemde zakjes met waspoeier erin en zo'n leuk bloemetje op de voorkant. Nee even serieus.... dit is serieus! Dus je kan nagaan dat wij dachten: woar binnen we nou belaand? Marja, ut was gratis! Duurgoan!!! Lekker ouwe!!!! Net doen of je gek binnen! Goed wij kriegen een sleutel en een vreemdsoortig pakketje. Later bleek dat ons bedlinnen te zijn. Komen we boven, zien we een lange gang met wel 20 deuren! En eentje daarvan was de onze. We stapten binnen en ineens viel ons 'meisjes zijn prinsesjes-beeld' in diggelen. Zo'n troep hadden we nog nooit gezien! De stank die op ons afkwam is met geen pen te beschrijven. Gelukkig was er een jongedame zo vriendelijk ons bed aan te wijzen, anders hadden we die door de troep heen niet kunnen vinden. Nou ja, bed... een met bloed bevlekte, ondergekotste strozak is een betere beschrijving. Maar gewoon doen of je nix doorhebt. AL het bedlinnen dat we hadden werd als hoeslaken om de massa heengedaan. Onze slaapzak erop en niks loos. Neej, niks loos! Tot we onze tanden wilden poetsen. Er bleken voor de hele gang (120 wezens...o, wat zielig :-o ) maar 2 wastafels te zijn, waarvan er ééntje volledig behaard was (zie foto) De ander zat in een of ander vies wctje waarvan het licht het niet deed, de deur niet op slot kon, het soppotje op was en affijn... het was vies dus! We hebben dus van ellende ons amper kunnen wassen. Wat een nachtmerrie! Wij zijn dus echt GEEN 'back to the basic' backpackers. En waren dan ook blij toen we de volgende dag arriveerden bij Kelly en Jurie van den Berg.
Het huis op de heuvel...
Deze woonden in een prachtig huis, hoog op een heuvel waardoor het uitzicht adembenemend was. In de verte kon je de zee zien. De luchten waren erg mooi, zowel overdag als 'snachts. Dus Juutjen: we dachten vuul an je hoor! We hebben veel in de buurt rondgekeken, en Kelly en Jurie waren ontzettend gastvrij. Jurie is echt nog zo lekker Urkers, we hebben echt van de paar dagen daar genoten! Ze werken allebei hard op een enorme boerderij (700 koeien) waar wij op een koe hebben gereden. Ja, op een koe!
Walhalla
Hier komt een waargebeurde story: Annug haar moepien zei altijd: 'jullie denken in Australie het Walhalla te vinden!' Nou, inderdaad, daar zijn we dan ook geweest. Het was een oud goudzoekersdorpje middenin de bergen. We moesten wel 3 uur rijden om er te komen, maar het was het echt waard. In Walhalla kon je nog zien hoe het dorpje er rond 1850 uitzag. Je kon de oude mijnen bezichtigen. Ook deden we een ritje met een trein over griezelig smalle bruggetjes over rivieren en langs watervalletjes. Het was er erg vredig en rustig. We mogen onze zegeningen hier elke dag tellen.
Afscheid nemen...
Dinsdag namen we afscheid van Kelly en Jurie en Harm en Anneke (waar we de hele zondag spelletjes mee hebben gedaan, en waarvan we familie Van den Berg de hartelijke groetjes moesten doen) We gingen op weg naar Ria en Klaas waar we nog één nachtje zouden slapen. Daar aangekomen bleek er een mooi pakketje klaar te liggen, opgestuurd door thuis, met een Urkerlandje, paaseitjes (hier onbetaalbaar) en een lekkere zak drop! Bedankt skatten!
En dan moesten we vanmorgen ook afscheid nemen van Klaas en Ria. Dat is echt het enige akelige hier: afscheid nemen. We hadden ons gemoed vol! Klaas en Ria, Jurie en Kelly, bedankt voor alles! We made memories with you for a lifetime!
DIT ALLES SCHREVEN WE 3 UURTJES GELEDEN: ONDERTUSSEN ZIJN WE EEN ERVARING RIJKER!!! We hadden namelijk een bobbel op onze band. We hadden vanzelluf gelijk door dat we moesten stoppen. Dus daar stonden wij: 2 meiden op een minivluchtstrook naast de grote snelweg een half uurtje voor Adelaide. Toen na een telefoontje naar de wegenwacht, waar we warempel lid van zijn!!! Er na een uur nog niemand op was komen dagen hebben we zelf de handen uit onze mouwen gestoken en de band verwisseld. Onder luid getoeter van vrachtwagenchauffeurs, en mannetjes die stopten om te vragen of ze moesten helpen, krikten we onze auto omhoog. AFfijn: een ervaring rijker!
-
21 April 2011 - 18:06
Aliedjen!:
Wat een avonturen minsen! Alles mitmakt!
En wat een super 21s B-day! De hele kerk die voor je zingt met taart en kado's erbij, dat zul je op Urk niet miemaken! Eaw jelui de cowboylessen ineruilt vor koerijen?;) whahaa! Ik ken niemand die ooit op een koe gereden heeft! Cool!
Miss jullie! -
22 April 2011 - 11:23
Johanna:
Super dames, mooie verjaardag zo! Weet je hè, volgens mij zoeken jullie die lounge tentje gewoon zelf op! Liefs joh -
22 April 2011 - 12:35
Jacoba:
En toen was de ruimte om te schrijven op ;-)
Maar idd, waar blijft jullie cowboy cursus?? Op een koe is zeker heel anders denk ik jah :-P
En Annug.. ik weet hoe dat voelt een verjaardag in verweggistan: heel bijzonder! :-)
Enjoy your trip!
-
23 April 2011 - 07:38
Moep,va,ap,fannies:
Misschien waardeer je nu je eigen bed wat meer, dat je moeder elke keer verschoont ..
In de mail stond trouwens dat die band echt geklapt is; een wonder dat dit niet tijdens het rijden gebeurde, moet er niet aan denken ...
Albert: het is hier erg warm (25 graden, al de hele week); gister heb ik watergevecht gehouden en mijn vingers tussen de deur gehad, toen moest ik heel hard krijten, huilen bedoel ik; weet je, ik mag nu zonder moutjes en een kort broekje aan
Freek-Andries: ik heb gister met Willem in zijn nieuwe boot gevaren; was heel leuk en er kan ook een motortje achter. Er zitten 2 of 3 lekjes in, dat geeft niet, doen we gewoon een doek voor. 's middags hebben we het als zwembad gebruikt. Ik heb nu 2 x geen hapkido.
-
23 April 2011 - 09:40
Wils:
Ha Lieve meiden!
Wat een geweldige verhalen! Iedere keer geniet ik met jullie mee, op een afstandje...!
Echt! Wat een dingen maken jullie mee!!! :):)
Wanneer is de datum dat jullie naar Nw-Zeeland gaan?
Geniet er van meiden!!
@ Annug: Ik zie je mail tegemoet!! :)
Veel liefs, Wils -
24 April 2011 - 16:52
Doctor Jannes:
leuk verhaal en nog leukere foto's! vooral een koe wie een koe melk geeft en een koe wie op een koe zit!! maar dat even geheel terzijde! en wat die vieze bedden betreft: kijk maar uit dat jullie de vliegende pelikanenschurft niet krijgen.. dat zou zeeeeer jammer wezen want dat is alleen in ons oude vertrouwde kikkerlandje behandelbaar:-) dames het ga jullie goed groetjes een bezorgd iemand:-) -
24 April 2011 - 16:55
Corrtje:
anne.. nog gefeliciteerd met je verjaardag! hopelijk word je nu eindelijk eens volwassen!;-) dikke slik van mij -
24 April 2011 - 16:56
Corretje:
o ja.. nog ff dit.. het kan zaterdag s'avond ook zeeeeer gezellig wezen zonder jullie!!! hehehehe -
25 April 2011 - 06:24
Jacob En Marry.:
Hoi meiden, al jullie verslagen gelezen en denk moet nou maar eens reageren. Fijn dat jullie zoveel belevenissen hebben. Had trouwens al wel een kaartje verwacht. Take care and bye for now.
Groetjes van Marry en Jacob. -
25 April 2011 - 06:26
Jacob.:
En trouwens nog gefeliciflapsteert met je verjaardag. -
26 April 2011 - 18:14
Jacoline:
Leuk verhaal weer,leuk ook zoveel foto's, geniet ervan jelui. liefs -
27 April 2011 - 13:46
Pa Kramer:
gm dames,aan de plaatjes te zien en aan het verslag te lezen vermaken jullie je wel,als ik 20 was wilde ik ook nog wel eens wat meer van de globe zien,maar niet getreurd wie weet nog,wat het toezingen van annegiena betreft in de kerk kan dat met 25 man daar nog wel,maar ik denk dat het hier met 800 man wat lastiger is,vooral omdat onze legege wat anders is,verder gaat hier alles z,n gangetje,met de visserij steeds duurdere olie, en goedkopere vis afijn komt tijd komt raad gr jelle kramer -
27 April 2011 - 13:55
Nogmaals Pa Kramer:
zag gister dat je maar een beperkt aantal tekens kunt typen,en als je er overheen komt niet meer verstuurd,daarom op deze manier,verder hebben we nog een aantal trouwerijen in de familie die lopen jullie [gelukkig]mis,verder nog nieuws bertus heeft een vrachtwagen gekocht,op dit moment wordt zijn embleem erop gespoten,misschien dat ik overmorgen nog naar kalkriese ga[ je weet wel van de varusslag] verder gr van de pa -
29 April 2011 - 14:58
Klaas Kramer:
Ja, ánnecien ,daar ben ik dn weer eens. Oe Ja, Marrie anne ad ik nou vergeten. Allebaie dus bai dissen, gedag. HIer is alles nog bij het oude, geen grote problemen. Vanmorgen hebben wij, Ma en ik, de trouweraie van Kate en haar aanwinst gezien, tenminste het kerkelijke gedeelte, Daar mankeerde naar mijn mening niets aan. Echt een Christelijke huwelijkssluiting. Als je julie daar nog misschien nog een Bobby op doet, en jullie gaat e.v. overhaast trouwen daar, dan komen wij ook over, mocht het e.v. zo komen te worden. De foto's op de ruk van een koe, daar schrok ik van, want je weet wat Jan Woord vroeger zei, in toen dochen de koenen: dat is dood!!! Maar de koenen binnen dus niet zo arg van jelui eschrokken. Maar je weet maar nooit. Ik zat net jullie foto's nog even te bekijken, en toen dacht ik nog, zijn ze nu naar z. amerika overgestoken, want ik zag een kruisbeeld net als op het Andes gebergte met, dacht ik, de Gekruiste met de handen hoog uitgestrekt, maar bij nader inzien, was het gezichtgedrog. het was Annegina maar!!! We hebben hier drukke weken achter de rug, trouwerijen en paasdagen. En dat moet ik er wel bij zeggen, heel gezegende preken. Ik hoop dat jullie op Pasen het ook zo beleefd hebben: De Heer is waarlijk opgestaan. Nou met de rest gaat het allemaal wel, rustig blijven onder alle onmstandigheden. Verder de groeten van alle familieleden. Wij gaan vanavond geloof ik bij Harm Visscher brood eten, ik hoorde tenminste dat zij het er over hadden. Genacht en dink om jeluiers hechien. Ma in Kloas. Kuun jelui nog Uirkers. Uirkers skreven kan ik niet zo gooeed?? -
08 Mei 2011 - 16:43
Fam Post,pyramideweg:
maartje :lieve marianne wanneer kom je terug?.Mis jij tante diddy en martine?
Chris:marianne ik mis je.Ik ben 8 juni jarig en dan krijg ik een hamster.
rense:wil nix zeggen wil brood eten.
louwe:hoe gaat het met je.daniel kan mijn naam al zeggen.
Tineke:hallo mar ,even een berichtje op deze zon en moederdag.hier alles gezond en tevreden naar omstandigheden.prachtig weer en de kids hebben vakantie.we redden ons aardig zonder je (nouja het moet maar}.sprak gisteren je moeder en hoor dat je het goed naar je zin hebt,geniet maar lekker van dit mooie jaar in australie.we denken aan en bidden voor jullie.groetjes,Kees,tineke louwe chris rense maartje daniel -
09 Mei 2011 - 22:06
Anna En Didjen:
nou koem nou mar trogge, ut het nou lank zat geduurd!! nou is ut niet leuk maar (a) Didjen is dur ok stront mie an!
een poes van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
