Wildlife versus Civilization
Door: Marianne & Annegina
22 Februari 2011 | Australië, Sydney
Lieve familie en vrienden,
Wij moeten jullie even wat vertellen. Ga rustig zitten met een kopje rooibosthee, want dat kalmeert. Deze week hebben we na ernstig overleg besloten ons hier te settelen... Oke, wie vond dit erg? Stuur dan even een reactie en vertel ons waarom we ECHT terug moeten, dan zullen we de voor-en nadelen tegen elkaar afwegen. Alvast bedankt!
Goed, nu even serieus, nee het was trouwens serieus, maar hier komt eindelijk weer een blog van ons. We hebben heeeeeel veel te vertellen, dus ga er maar rustig voor zitten!
Na een dagje rondhangen bij verschillende buren op de veranda, omdat we 't huis niet binnen konden vanwege de schilders, gingen we 's avonds naar Sally en Eric. Sally is een Libanese vrouw, en ze kookt dus ook Libanees. Ze zijn beiden heel gastvrij en we voelen ons hier echt thuis! Maar nog even over die buren: die bleken dus inderdaad niet te vertrouwen. Ze zijn zeer gewelddadig Zaterdagavond, toen wij er jammergenoeg niet waren vond er een heus gevecht plaats, tussen de buren. Het was echt zo'n Asterix-en-Obelix-look-a-like-gevecht. Je weet wel: waarbij met vissen om elkaars oren werd geslagen. Op het heetst van de strijd werd er zelfs een koelkast als wapen gehanteerd. Wonderlijk genoeg vielen er geen slachtoffers.
Goed, dinsdag hadden we echt een dag rust nodig. Dus stelden we die dag als 2e sabbatdag in. We maakten het huis van Sally een beetje schoon en ordenden onze spulletjes een beetje. Wat je nu overigens niet meer kunt zien. Dus dat duurde ook niet lang...
----Nearly dead----
's ochtends vroeg, met nadruk op VROEG (9 uur 'smorgens) konden we met moeite onszelf uit ons bed naar de ontbijttafel slepen. 't leven is hard... Goed, een dik uur later stapten we half slaperig in de auto. Let wel: onze eigen witte snowwhite! inderdaad, het heeft al een naam. Niks kan tippen aan Annug haar Sunny, maar deze komt aardig in de buurt. Rijden we op de weg, kwamen we erachter dat de auto totaal NIET uniek was, volgens mij zijn we er wel 20 tegengekomen in een tijdsbestek van een half uur. Dit leverde ons heel wat sjansmomenten op onder het wachten voor de stoplichten, wat overigens echt niet van ons kwam hoor. Wisten wij veel dat je in Australie een bekeuring kunt krijgen als je met je benen en armen uit het raam hangt. Tja, dat zat nu eenmaal comfortabel.
Goed we gingen met onze auto naar een National Park in de Blue Mountains. we zouden gaan zwemmen in JellybeanPool. Een bergmeertje. Met nadruk op Tje. Hoe konden wij ooit weten dat dat meertje een cm diep was. Dus wij met onze badpakken en gigantische handdoek en een liter zonnebrandcreme (het zonnetje scheen amper) in het water. We moesten en zouden 'zwemmen'. Resultaat: hoeveel moeite we ook deden, hoeveel we ook rondspetterden, zelfs ons gat(je) bleef droog.
Daarna reden we met de auto naar een afgelegen grot in de Blue Mountains, 15 km buiten de beschaving, waar we rode handafdrukken van aboriginals zagen. Deze zijn al minimaal 400 jaar oud.
Vervolgens gingen we naar een uitzichtpunt die uitkeek over de Nepean River.Daar genoten we van een prachtig uitzicht, waar we even heel stil van werden.
'Before the mountains were brought forth, or ever You had formed the earth and the world, from everlasting to everlasting You are God.'
Na deze prachtige momenten van bezinning werden we ineens geconfronteerd met onze sterfelijkheid. Eerst dachten we dat HET een stokje was. Tot HET begon te sissen en te kruipen. Wij gaven een vrouwelijk gilletje, sprongen een meter achteruit, renden er daarna achteraan om even te aaien, maar het was al weg. Achteraf bleek het de bruine boomslang te zijn, deze is zo giftig als hij je bijt ben je in één keer dood. En dat is geen grapje. Zijn wij even blij dat ie niet bleef zitten om geaaid te worden.
De terugweg dachten we even dat we nooit meer levend uit de bush zouden komen. Want wat was het geval: de auto wou niet starten. De paniek begon toe te slaan, en algauw zaten we allebei jankend naast de auto, let wel: midden in de bush, 15 km buiten de beschaving. Omgeven door wilde dieren, waaronder die slang dus, en de zon begon te zakken. Wat nu? Als professional mecannics openden we de moterkap om de boel te inspecteren. ja hoor, wij weten echt het verschil tussen de moter, de accu en het koelvloeistofreservoir. Goed, uiteindelijk lag het probleem aan een lege batterij in het alarmknopje, wat dus inderdaad een GROOT PROBLEEM kan zijn. Maar na even schudden met de baterijtjes, startte de auto gelukkig. Daarna hebben we hem niet meer uitgedaan, en gingen om van de schrik te bekomen maar even naar de Mac waar we een ijsje haalden (het wordt zo langzamerhand ons dagelijkse ritueel...) maar ze zijn hier maar 30 cent!!! We hebben aan dit avontuur wel een lidmaatschap bij de wegenwacht overgehouden. (Bleek achteraf dat ze je in de Bush niet komen redden... )Dus daar schieten we ook nix mee op...
Zaterdag zijn we in veel Libanese winkeltjes geweest, en naar de Parkley Markets waar we een nieuwe autoradio kochten. Dus eindelijk kunnen we van onze eigen muziek genieten, ja echt genieten want we hebben een stereo van hier tot gunter. We krijgen bij Sally en Eric amper de kans voor onze eigen liedjes, omdat Ter Verderve de hele dag aanstaat. Daar wordt je echt knollie van op gegeven moment. Je gaat ermee op bed en als je wakker wordt 'smorgens hoor je dat kreng al. We hebben besloten er nooooiiit een aan te schaffen! Toch nog iets goed opgedaan dus...
Libanes boys zijn zacht uitgedrukt: echt good-looking!!! We zaten in een restaurantje de wraps te verorberen tot we erachter kwamen dat we ook bekeken werden door een aantal 'goed uitziende jongemannen'. Dus we vervolgenden onze maaltijd wat vrouwelijker. :-p neej, zo ernstig was het niet. Daarna aten we in El Sweety een heerlijke Smooty. Voor wel 9 euro, maar die werd ons getrakteerd. Dus ja, we hebben het hier idd echt wel goed!!!
Zondag: 'smorgens gingen we naar een Libanese-Katholieke kerkdienst. Met Sally. Sommigen hadden zelfs babys mee naar de kerk. Onder de preek kwam er van vooruit de kerk al piepend een kinderwagen met een tweeling naar achteren. AFfijn: een rumoer van jewelste. alles was in het libanees, alleen Amen en hallelujah konden we verstaan.
Een ding beviel ons wel: je kon op je eigen tijd komen. Officieel begon de dienst om 11 uur maar om 12 uur kwamen er nog mensen binnen. Dit is natuurlijk net wat voor ons!
S' middags voor de laatste keer naar ons kerkje. Voor de dienst spraken we nog even met de ouderlingen. Deze zeiden dat we een goed voorbeeld waren voor veel kerkmensen daar, door 2 x te komen. 's morgens zit er wel 80 man en 'smiddags een stuk of 20. Toen we in de kerk zaten en de dienst begon werden wij tweeen naar voren geroepen om onze reisplannetjes uiteen te zetten. Nou, zo erg was het ook weer niet, maar we werden wel speciaal welkom geheten en we werden succes gewenst voor het verdere verloop van onze reis. Dat was echt heel lief. Alle mensen zijn hier echt heel vriendelijk!!! Nou ja, degene die we tot nu toe zijn tegengekomen.
Gister zijn we, heel zelfstandig, met de trein naar sydney geweest. Daar loopt echt iedereen in pak, of in gymkleding. Het park loopt vol met van die idioten. Wij verzetten één stap en we zoeken alweer een bankje op. Zo heet is het. En zij lopen vrolijk te rennen! Rare jongen: die Sydneynen. Straks als we terug zijn wil iedereen onze hand aanraken, want die heeft het OperaHouse aangeraakt. ja, we zijn beroemd! Het Opera House is eigenlijk best wel klein. Ahoy in Rotterdam is groter.
Woensdag hopen we voor 3 dagen naar Canberra te gaan, de hoofdstad van Australie. En volgende week hopen we naar de familie Hoekman in Melbourne te gaan. De temperaturen zijn daar wat beter. We hopen op veel reacties, en proberen zoveel mogelijk iets terug te sturen!
We vinden het echt leuk wat te krijgen uit Nederland!
Tot horens! lxxfs ons
foto's zijn te zien op: marianne kramer haar hyves. de link staat ook op deze site vermeld .
Wij moeten jullie even wat vertellen. Ga rustig zitten met een kopje rooibosthee, want dat kalmeert. Deze week hebben we na ernstig overleg besloten ons hier te settelen... Oke, wie vond dit erg? Stuur dan even een reactie en vertel ons waarom we ECHT terug moeten, dan zullen we de voor-en nadelen tegen elkaar afwegen. Alvast bedankt!
Goed, nu even serieus, nee het was trouwens serieus, maar hier komt eindelijk weer een blog van ons. We hebben heeeeeel veel te vertellen, dus ga er maar rustig voor zitten!
Na een dagje rondhangen bij verschillende buren op de veranda, omdat we 't huis niet binnen konden vanwege de schilders, gingen we 's avonds naar Sally en Eric. Sally is een Libanese vrouw, en ze kookt dus ook Libanees. Ze zijn beiden heel gastvrij en we voelen ons hier echt thuis! Maar nog even over die buren: die bleken dus inderdaad niet te vertrouwen. Ze zijn zeer gewelddadig Zaterdagavond, toen wij er jammergenoeg niet waren vond er een heus gevecht plaats, tussen de buren. Het was echt zo'n Asterix-en-Obelix-look-a-like-gevecht. Je weet wel: waarbij met vissen om elkaars oren werd geslagen. Op het heetst van de strijd werd er zelfs een koelkast als wapen gehanteerd. Wonderlijk genoeg vielen er geen slachtoffers.
Goed, dinsdag hadden we echt een dag rust nodig. Dus stelden we die dag als 2e sabbatdag in. We maakten het huis van Sally een beetje schoon en ordenden onze spulletjes een beetje. Wat je nu overigens niet meer kunt zien. Dus dat duurde ook niet lang...
----Nearly dead----
's ochtends vroeg, met nadruk op VROEG (9 uur 'smorgens) konden we met moeite onszelf uit ons bed naar de ontbijttafel slepen. 't leven is hard... Goed, een dik uur later stapten we half slaperig in de auto. Let wel: onze eigen witte snowwhite! inderdaad, het heeft al een naam. Niks kan tippen aan Annug haar Sunny, maar deze komt aardig in de buurt. Rijden we op de weg, kwamen we erachter dat de auto totaal NIET uniek was, volgens mij zijn we er wel 20 tegengekomen in een tijdsbestek van een half uur. Dit leverde ons heel wat sjansmomenten op onder het wachten voor de stoplichten, wat overigens echt niet van ons kwam hoor. Wisten wij veel dat je in Australie een bekeuring kunt krijgen als je met je benen en armen uit het raam hangt. Tja, dat zat nu eenmaal comfortabel.
Goed we gingen met onze auto naar een National Park in de Blue Mountains. we zouden gaan zwemmen in JellybeanPool. Een bergmeertje. Met nadruk op Tje. Hoe konden wij ooit weten dat dat meertje een cm diep was. Dus wij met onze badpakken en gigantische handdoek en een liter zonnebrandcreme (het zonnetje scheen amper) in het water. We moesten en zouden 'zwemmen'. Resultaat: hoeveel moeite we ook deden, hoeveel we ook rondspetterden, zelfs ons gat(je) bleef droog.
Daarna reden we met de auto naar een afgelegen grot in de Blue Mountains, 15 km buiten de beschaving, waar we rode handafdrukken van aboriginals zagen. Deze zijn al minimaal 400 jaar oud.
Vervolgens gingen we naar een uitzichtpunt die uitkeek over de Nepean River.Daar genoten we van een prachtig uitzicht, waar we even heel stil van werden.
'Before the mountains were brought forth, or ever You had formed the earth and the world, from everlasting to everlasting You are God.'
Na deze prachtige momenten van bezinning werden we ineens geconfronteerd met onze sterfelijkheid. Eerst dachten we dat HET een stokje was. Tot HET begon te sissen en te kruipen. Wij gaven een vrouwelijk gilletje, sprongen een meter achteruit, renden er daarna achteraan om even te aaien, maar het was al weg. Achteraf bleek het de bruine boomslang te zijn, deze is zo giftig als hij je bijt ben je in één keer dood. En dat is geen grapje. Zijn wij even blij dat ie niet bleef zitten om geaaid te worden.
De terugweg dachten we even dat we nooit meer levend uit de bush zouden komen. Want wat was het geval: de auto wou niet starten. De paniek begon toe te slaan, en algauw zaten we allebei jankend naast de auto, let wel: midden in de bush, 15 km buiten de beschaving. Omgeven door wilde dieren, waaronder die slang dus, en de zon begon te zakken. Wat nu? Als professional mecannics openden we de moterkap om de boel te inspecteren. ja hoor, wij weten echt het verschil tussen de moter, de accu en het koelvloeistofreservoir. Goed, uiteindelijk lag het probleem aan een lege batterij in het alarmknopje, wat dus inderdaad een GROOT PROBLEEM kan zijn. Maar na even schudden met de baterijtjes, startte de auto gelukkig. Daarna hebben we hem niet meer uitgedaan, en gingen om van de schrik te bekomen maar even naar de Mac waar we een ijsje haalden (het wordt zo langzamerhand ons dagelijkse ritueel...) maar ze zijn hier maar 30 cent!!! We hebben aan dit avontuur wel een lidmaatschap bij de wegenwacht overgehouden. (Bleek achteraf dat ze je in de Bush niet komen redden... )Dus daar schieten we ook nix mee op...
Zaterdag zijn we in veel Libanese winkeltjes geweest, en naar de Parkley Markets waar we een nieuwe autoradio kochten. Dus eindelijk kunnen we van onze eigen muziek genieten, ja echt genieten want we hebben een stereo van hier tot gunter. We krijgen bij Sally en Eric amper de kans voor onze eigen liedjes, omdat Ter Verderve de hele dag aanstaat. Daar wordt je echt knollie van op gegeven moment. Je gaat ermee op bed en als je wakker wordt 'smorgens hoor je dat kreng al. We hebben besloten er nooooiiit een aan te schaffen! Toch nog iets goed opgedaan dus...
Libanes boys zijn zacht uitgedrukt: echt good-looking!!! We zaten in een restaurantje de wraps te verorberen tot we erachter kwamen dat we ook bekeken werden door een aantal 'goed uitziende jongemannen'. Dus we vervolgenden onze maaltijd wat vrouwelijker. :-p neej, zo ernstig was het niet. Daarna aten we in El Sweety een heerlijke Smooty. Voor wel 9 euro, maar die werd ons getrakteerd. Dus ja, we hebben het hier idd echt wel goed!!!
Zondag: 'smorgens gingen we naar een Libanese-Katholieke kerkdienst. Met Sally. Sommigen hadden zelfs babys mee naar de kerk. Onder de preek kwam er van vooruit de kerk al piepend een kinderwagen met een tweeling naar achteren. AFfijn: een rumoer van jewelste. alles was in het libanees, alleen Amen en hallelujah konden we verstaan.
Een ding beviel ons wel: je kon op je eigen tijd komen. Officieel begon de dienst om 11 uur maar om 12 uur kwamen er nog mensen binnen. Dit is natuurlijk net wat voor ons!
S' middags voor de laatste keer naar ons kerkje. Voor de dienst spraken we nog even met de ouderlingen. Deze zeiden dat we een goed voorbeeld waren voor veel kerkmensen daar, door 2 x te komen. 's morgens zit er wel 80 man en 'smiddags een stuk of 20. Toen we in de kerk zaten en de dienst begon werden wij tweeen naar voren geroepen om onze reisplannetjes uiteen te zetten. Nou, zo erg was het ook weer niet, maar we werden wel speciaal welkom geheten en we werden succes gewenst voor het verdere verloop van onze reis. Dat was echt heel lief. Alle mensen zijn hier echt heel vriendelijk!!! Nou ja, degene die we tot nu toe zijn tegengekomen.
Gister zijn we, heel zelfstandig, met de trein naar sydney geweest. Daar loopt echt iedereen in pak, of in gymkleding. Het park loopt vol met van die idioten. Wij verzetten één stap en we zoeken alweer een bankje op. Zo heet is het. En zij lopen vrolijk te rennen! Rare jongen: die Sydneynen. Straks als we terug zijn wil iedereen onze hand aanraken, want die heeft het OperaHouse aangeraakt. ja, we zijn beroemd! Het Opera House is eigenlijk best wel klein. Ahoy in Rotterdam is groter.
Woensdag hopen we voor 3 dagen naar Canberra te gaan, de hoofdstad van Australie. En volgende week hopen we naar de familie Hoekman in Melbourne te gaan. De temperaturen zijn daar wat beter. We hopen op veel reacties, en proberen zoveel mogelijk iets terug te sturen!
We vinden het echt leuk wat te krijgen uit Nederland!
Tot horens! lxxfs ons
foto's zijn te zien op: marianne kramer haar hyves. de link staat ook op deze site vermeld .
-
22 Februari 2011 - 07:34
Diana:
Hey meiden! Ik volg jullie reisverhalen al een tijd. Wat cool allemaal! enne niet met een Libanese boy thuiskomen he? Zijn de temperaturen al wat minder daar? En Annegina mis je me al een beetje?
Groetjes Diana -
22 Februari 2011 - 08:07
Johanna:
hey meiden...
jongensjongens... al mag het niet... kben best wel een heel erg groot beetje jaloers op jullie:P egt hoor!!
maar tis super hoor!! vindt het gaaf om elke x weer te lezen wat jullie meemaken.
bid vr jullie.
liefs joh., -
22 Februari 2011 - 10:38
Esther:
Hej Annug,
Ik weet denk ik hoe dat beest heet, dat langwerpige beest: is een baartagaam.. die hebben wij in de winkel, dus als je er een paar van mee kunt nemen kunnen we nog handelen hahahha..
Veel plezier nog!! liefs Essie -
22 Februari 2011 - 10:39
Esther:
Dit slaat op een andere blog van jullie.. daar hadden jullie het over een beest..
-
22 Februari 2011 - 11:13
Wils:
Ha meiden!
Heerlijk genieten weer van jullie blog!! Jullie schrijven echt heel leuk! 'T is echt mee genieten van een afstandje!!! En net als onze Joh: een beetje jaloers....:P:P
Denk aan jullie...!!!!
Veel Liefs Wils & Marten ...:) -
22 Februari 2011 - 17:56
De Formido:
wij zeggen: VOORAL BLIJVEN!!!!! we hebben het net lekker rustig in de formido.. -
22 Februari 2011 - 18:00
Burgemeester Kroon:
zegt: BLIJVEN!! -
22 Februari 2011 - 18:01
Koningin Beatrix:
zegt: doe het nederlandse volk een groot plezier aub! dus.......... conclusie... BLIJVEN!! -
22 Februari 2011 - 18:03
Hansien V/d 35:
zegt: VlIJBEN!!! -
22 Februari 2011 - 20:14
Alie Eisma:
Ej Meiden,
Wat een heerlijk verslag van alles wat jullie daar mee maken. Ben blij te horen dat het naar de zin is, maar kom maar wel weer terug hoor.
Je maakt nog es wat mee, als je naar de andere kant van de wereld vertrekt. Ik wil wel mee, zo geweldig.
Geniet er nog van, voorzichtig aan hoor.
Liefs Alie -
23 Februari 2011 - 17:04
Janny :
Hoi meiden
Eindelijk de tijd genomen om op julliewaarbenjij.nu te lezen
Jammer dat er geen foto's bij geplaatst zijn, fotoruimte kopen kost echt niet veel, en je kan er heel veel kwijt, hint voor familie ;)
Goed dat jullie een auto hebben, je ziet zo in iedergeval meer dan degene die aan de oostkust blijven plakken
Canberra was volgens Geja's eerste reis naar Down Under de hoofdstad, maar ook niet meer dan dat.....
Ik ben beniewd of jullie 'The Great Ocean Road' gaan doen, dat moet echt prachtig zijn :D
Ik heb trouwens nog niet één foto van een kangoeroe gezien, die zijn er toch genoeg?
Have fun, and no worries mate!!
-
23 Februari 2011 - 17:21
Marijke Hoekstra:
heey hallo beur meisjes ik heb even jullie,s rijsverslag gelezen wat een langstuk zeg ..:D hahah wel leuk hoor geniet er van en ik hoop nog meer van jullie te lezen
liefs van marijke -
23 Februari 2011 - 21:10
Ab Anneke En De Kids:
Appie van anneke van Co en Ansie zegt;
Je mag blijven ,maar dan moet je het reisverslag in boekvorm uitgeven.
Vriendelijke Groet en als je nog een slang tegen komt dan scheld je hem stijf ,dan heb je gelijk een slagwapen. -
24 Februari 2011 - 08:56
Albert Roos:
Kijk uit maar voor die giftige slang. En ik wil een T-shirt met een kangoeroe erop als je terugkomt. En ik heb ook al in het diepe gezwommen. Ook van de startblok gewupt met een plankje en kurkjes. En we moesten ook op de rogge.
Ik speel nu met Jauwk.
Nou, doeg!
Albert Roos -
24 Februari 2011 - 09:18
Fannies:
Heu !
Oe got ut door?
Ier got ut goet.
Ik bin net bij de kapper u west.
Eew je al zoon rooie spinnu u zien?
lot ie jullie niet biiten e!
We kunen jullie niet missen.
DDDDDDDDDDDDDDDooooooooooooooooeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! -
24 Februari 2011 - 16:33
Jacoline:
hej jelui, voor mij ist voor't eerst dat ik jullie verslag lees {kon het steeds niet vinden} Joh heeft me aangemeld bij jelui. wat een belevenissen! geniet ervan jelui, en weer heel terugkomen.
Groetjes Hein, Jacoline en Willem -
24 Februari 2011 - 21:44
Ex-colleges Fisshop:
Dag lieverds, wat een belevenissen. Als ik jullie moeder was zou ik niet meer kunnen slapen....Kijk maar goed uit hoor. Vooral voor die 'crox in the billabongs' al staat er maar een cm water in!! Als jullie bij de fam. Hoekman zijn, willen jullie dan de groeten doen van Pieter van Jan van Liek (vader van Jannie). Groetjes Jan, Jannie en Maarten -
27 Februari 2011 - 14:26
Sjoerd Koffeman:
Hallo daar,
Leuk weer wat van jullie reisverslag te lezen.
Doe voorzichtig jelui.
Groeten van Sjoerd -
28 Februari 2011 - 18:37
Jeroen Sleurink:
Was weer formidabel :) op naar het volgende verslagje!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
